Het gebied van Versilia, en vooral het gebied van de vallei van Lunigiana, kruist met de val di Magra en de Appennines. Om deze reden zijn er over de eeuwen verschillende vestigingswerken gebouwd om het gebied waar de steden Filattiera, Montignoso, Caprigliola, Massa en Fivizzano toe behoorde te beschermen.
Vandaag de dag representeren de torens, muren en kastelen die uit verschillende tijden stammen, één van de meest interesante attracties voor de toeristen die de schilderachtige zone van Toscane willen ontdekken.

FORT VAN DE MALASPINA (Massa)

De eerste sporen van de vestiging van Massa dateren uit 1164, in de amtsbekleding van Obizzo Malaspina door Federico I. Toch is het mogelijk dat eerder al een andere nederzetting, geregeerd door de Obertenghi familie, in de voorgaande eeuw had plaatgevonden. De structuur die nu gezien kan worden, is het resultaat van aanpassingen en toevoegingen die over de eeuwen plaats hebben gevonden. Noord van het renaissance paleis kunnen delen van de orginele structuur nog steeds terug gevonden worden. Zo is er bijvoorbeeld de basis van een vierkante toren te zien, drie cilindervormige torrens evenals de overblijfselen van Marquis' residentie.

De originele middeleeuwse structuur onderging, onder leiding van Castruccio Castracani van de Antelminelli familie, verschillende herstructueeringen in de 14de eeuw. Tussen de 15de en 16de eeuw werd de vestiging, met de constructie van een nieuw paleis voor de Marquis nog extra uitgebreid. Er werden veranda's en loggia's toegevoegd, gekarakteriseerd door stylistische en decoratieve details in de style van Alberico Cybo, Lord van Massa van 1553. Het paleis werd verfraaid met unieke schilderijen en marmere decoraties. Aan het eind van de 16de eeuw en het begin van de 17de, werden de vestingswerken meer en meer gemoderniseerd en uitgebreid met moderne strijdfronten.

FORT VAN DE MALASPINA (Fosdinovo)

Het eerste deel van het Fosdinovo kasteel werd waarschijnlijk gebouwd tijdens de middel eeuwen, op de heuvels van Berg Grosso om zo te toegansweg, die van vallei van de Lunigiana naar de zee leidde, te bewaken.

In de dertiende eeuw de nobels van Erberia kozen Fosdinovo als het locale punt voor hun landgoed, en dus moesten er verbeteringen gemaakt worden aan het reeds bestaande vestingswerk. Spinetta Malaspina kocht het landgoed in 1340, waarop vervolgens zijn neef, Galeotto, een rennovatie wilde. Beschermings elementen, gekarateriseerd door ronde torrens, werden uitgebreid en kan tot op vandaag de dag nog worden terug gezien wanneer men de stad bezoekt.

De daarop volgende eeuw (vooral vanaf de 16de tot de 17de eeuw) de machtige lokale dynasty van de Malaspina familie maakte het kasteel nog passender voor zowel huisvesting als diplomatische functies. Het vernieuwde paleis, gebouwd in renaissance style, is nog steeds eigendom van de Marquis Torrigiani-Malaspina, die ook de restauraties leidde.

FORT VAN DE VERRUCOLA (Fivizzano)

De prachtige heuvel van Verrucola, gelegen tussen de Mommio beek en het Collegnago kanaal, domineert de route die van de Magra River Valley naar de berg aan het westen van de Lunigiana leidt. De eerste sporen van bewoning dateren uit het jaar 1044 en refereren naar het bestaan van "caminata domini Bosonis", wat slaat op de family Bosi, wie al voor de familie Malaspina zich hier hadden gevestigd.

Sporen van de orginele structuur zijn gemakkelijk te herkennen aan de manier van de bouw van de torenhuizen uit de middel eeuwen en de verschillende secties van de stadsmuur. Rond 1350, begon het kasteel, onder leiding van Marquis Spinetta Malaspina, de vormen aan te nemen die het vandaag de dag nog steeds heeft: de ondersteunende torens van de centrale kerker (of Keep) werden gebouwd en de stadmuur werd afgemaakt.

De ineenstorting van overheersing van Spinetta, de aardbeving van 1481 en de geleidelijke handhaving van de politieke en mercantiele macht van Fivizzano, een stad onder de invloed van Florence, zorgde er samen voor de afname van het belang van Verrucola. De eeuwen oude stad, verloor uiteindelijk strategisch belang. Het kasteel behoort nu tot de beeldhouwer Pietro Cascella, wiens atelier een belangrijke toeristentrekker is voor bezoekers.

FORT VAN DE BRUNELLA (Aulla)

Gelegen op een strartegische plek, bevindt zich de Brunella Fort in de stad Aulla bij de Aulla en Magra rivers. Ooit beheerde het de toegangroutes die valleien in het binnenland van de Lunigiana naar Via Francigena linkte. Het is het meest efficient ontworpen militair gebouw dat ooit in de Lunigiana gebouwd is.

Zijn grootse weerbaarheid was bereikt door middel van een fusie tussen het gebouw en de onderliggende rots waar het op gebouwd is. De eerste sporen dateren terug uit de 13de en 14de eeuw. Het was rond de periode van de 15de eeuw, tijdens de zogenaamde 'transitie periode', dat kasteel rond deze orginele structuren gebouwd werd. Met het doel een goed defensief geheel neer te zetten.

Het is zelfs zo dat het ontwerp en enkele van zijn achitectuele details extra nadruk leggen of het defensie systeem. Alhoewel het niet helemaal zeker is wie de architect van het Brunella Fortress was, wordt er gedacht dat, door de vele overeenkomsten met Fortress of Civita Castellana, gebouwd door Antonio da Sangallo il Vecchio (de oude), deze ook door hem gebouwd is.

FORT VAN DE MALGRATE (Villafranca Lunigiana)

De kern van het Malgrate Kasteel , wat waarschijnlijk uit de 13de eeuw stamt, was zeer verschillend in vergelijking met wat er nu staat; na 5 eeuwen met doorgaande veranderingen en aanpassingen die er zijn gedaan, met de laatste verandering in de 18de eeuw. De kerker, ook wel de 'keep' genaamd, bestaat uit een cilindervormige toren gekroond met een overhangende bewakerloop, is het belangrijkste bouwwerk van het simpele maar efficiente defensiefe systeem uit de middel eeuwen.

De eerste delen van het Kasteel, dat strategisch op de top van de heuvel, waar het het smalste deel van de Bagnone Vallei overheersde, had hoofdzakkelijk een militaire functie. Hierna werd een gordijnen muur gebouwd in de 15de eeuw.

In 1351 Malgrate Kasteel werd de zetel van een nieuw onafhankelijk leengoed versplinderd van de Marquises Malaspina di Filattiera. Hierdoor had het niet alleen een defensieve functie, maar fungeerde het ook als resedentie voor de nieuwe heersers. De transformatie van het orgineel naar resedentie, begon bij Malaspina, werd afgemaakt door de Marquides Ariberti di Cremona, die het landgoed in 1641 overnamen. Het hele centrale gedeelte nam de middeleeuwse toren helemaal op in het nieuwe woongedeelte.

FORT VAN DE TERZIERE (Bagnone)

Binnen het grote gebouw van de hedendaagse Castiglione Kasteel , het resultaat van een laag op laag bebouwing, is het eenvoudig om het orginele fort, gebouwd naar typische middel eeuwse style met een centrale kerker omringt door een muur en, in dit geval, met een toren uitkijkend over de zuid-oostelijke zijde. Sporen van de muren en de constructiestyle, vooral de cilindervormige pillaar met de vierkante centrale kerker, geven aan dat het fort al voor de 11de eeuw gebouwd was.

In 1351, de Marquis Franceschino Malaspina deed "the soldier" na, en verkreeg zo het heerserschap over het onafhankelijke leengoed van Castiglione del Terziere en deed flink wat renoveringen in de oost vleugel; de muren werden versterkt en een ronde toren, die nog steeds staat, werd gebouwd. In 1451 behoorde het landgoed tot Florence, en Castiglione werd de zetel van Capitanato di Giustizia (Captaincy of Justice).

In de daaropvolgende eeuw voerde de Leensbezitter en daarna de Groot Hertog herinrichting van het gebouw uit om zich zo beter aan te kunnen passen aan hun nieuwe functies als de zetel van administratie en diplomatieken relaties voor de gebieden die, hoewel ze in Toscane lagen, vielen onder het domein van Magra Vallei van de Malaspina. Recentelijker, Loris Jacopo Bononi gaf het kasteel zijn uitelijk uit renaissance terug.

De restoratie, uitgevoerd onder zijn leiding, bracht de prachtige details en stylistische elementen naar voren op de plaats waar voor bijna drie eeuwen de Florentijnen de gerechts administratie deden van Lunigiana. Momenteel bevindt zich in het kasteel de "Centro di Studi Umanistici Nicoló V" (Centrum voor for Humanistische Studies).

Gesticht door Bononi, bevindt er zich een uitzonderlijke bibliotheek verzameling, gespecialiseerd in de geschiedenis van Florence en Lunigiana, even als Italiaanse Literatuur. Na meer dan twintig jaar van het bestaan van het centrum, is het kasteel een bestemming voor vele geschiedenisstudenten en -specialisten uit binnen en buitenland.

FORT VAN DE VAN PIAGNARO (Pontremoli)

Het Piagnaro Kasteel ligt op de top van heuvel, heersend over de noordelijke verbinding naar de stad Pontremoli. Het originele fort, waarvan de constructie waarschijnlijk terug dateert naar de 9de of 10de eeuw, was in 1167 nog steeds in functie, om het leger van Federico I af te stoten.

Momenteel is nog maar een klein deel van de orginele bouw te zien. Wat wel nog duidelijk zichtbaar is, is het centrale systeem in de vestigingen, die waarschijnlijk in de 13de eeuw gebouwd is. De weerbaarheid (of het defensie systeem) wordt benadrukt door de extra onafhankelijke ingang.

Het Piagnaro Kasteel, is gelegen bij de ommuurde stad Pontremoli, waarvoor het kasteel zijn rol als schildwacht tussen de 15de en 18de eeuw behield. Het fort werd verschillende keren gerenoveerd, heringericht en vergroot. Door zijn verschijning, werd het gezien als fort en niet als kasteel.